قلم

بسم الله الرحمن الرحیم

سؤالی که مطرح است این استکه چه چیزی انسان را این چنین به سمت جامعه می کشاند؟ وچه عملی است که در هر موقعیتی این موجود دوپا تصمیمی می گیرد درست یا غلط درپی حرکتی دیگر و کاری دیگر ؟تابه حال فکرکرده ایم که این همه فریاد زدن برای چیست من نویسیم و می گوییم وپخش می کنیم تا به مقصدی برسیم اما وقتی رسیدیم بهانه ای دیگرو کاری دیگر برای شروع پیدا خواهیم کرد!ما بعنوان انسان جهانی داریم که هم خویش را در آن سهیم می دانیم وهم گاها زندگی خودرا به اصطلاح به تقدیر می سپاریم .اما این تمام کارنیست !آیانمی خواهیم در سرنوشت خویش سهیم باشیم ؟آیا در کشوری که حضور داریم و طبق قانون این حق راداریم که در سرنوشت خویش سهیم شویم باید خود را به بیخیالی بزنیم ؟! بعد از انتخابات اگر کسی که هیچ قرابت فکری باما نداشت رایهارا ازآن خود کرد وما برای یک کاراجرایی به او مراجعه کردیم کرامت خود را زیرسؤال نبردیم ؟زیرا بااین حرکت می گوییم ماارزش انتخاب نداشتیم و خود را نابالغ معرفی کرده ایم نداریم .ممکن است بگوییم این قانون را قبول نداریم ،پس باید در جایی زندگی کنیم که قانون آنجا را قبول داشته باشیم در غیر این صورت ما نه تنهابه خود ظلم کردیم که به دوستان هم فکر خویش نیز ظلم روا داشته ایم ،چراکه همین کنار کشیدن ما باعث آمدن افرادی می شود که به همان دوستان ما هم اعتمادی نمی کنند .

اما اینکه در یک کشور نباید برنامه ها چنین با شد، این حساب دیگری است و اینکه فرد انتخاب شده باید در قبال همه یک جور عمل کند این عملی قانونی است اما آیا فرهنگ کشور ما و انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان ما دراین حد هست یانه بحثی دیگر است .

به اول مطلب برمی گردم که ما (انسان )چنان آفریده شده که بدونه نیاز به اجتماع و جامعه قادر به زندگی نخواهیم بود .اگر کسی غیر این را می گوید همان بهتر که به غارها برگردد.

شنیدم افرادی در شهرستان سنقر ،استان کرمانشاه ،برای انتخابات میان دوره ای کاندیدا شده اند تا مردم در میان آنها انتخاب کنند چون این شهر را و مردم آنجارا دوست دارم عرض می کنم که

اولا: عزیزان نامزد برنامه های خویش را اعلام نمایند چرا که با هیاهوهای کاذب و بی برنامه به شعور مردم توهین خواهد شد .

دوما: مردم شریف شهرستان در نظر داشته باشند که تمام قول وقرارهای نامزدها را به خاطر سپرده و در صورت انتخاب شدن آنان پی گیر شعار انتخاباتی آنان شوند .

سوما: دادن وعده های توخالی و شعاری و بذل وبخششهای شب عیدو ...هیچ امیدی برای برنامه های جامع کشوری و منطقه ای نخواهد بود .

در پایان عرض کنم که عقل و شعور خود را حاکم کرده وکرامت انسانی که خداوند به ما هدیه داده به ثمن بخسی نفروشیم

وسلام به امید ایرانی آباد و اسلامی سرافراز